Kabak, bol lifli bir bitki olup, bağırsakları tembel olanlar için tercih edilmesi gereken yiyeceklerdendir. Kabak, potasyum, fosfor, kalsiyum, magnezyum, sodyum ve demir gibi mineralleri içerir. Kabak, vücudu temizler ve sinirleri yatıştırır. Besin değerinin kaybolmaması için kabağı buharda pişirmek tavsiye edilir. Kabak, çiğ olarak rendelenip salatalara da eklenebilir.

Tarla güzde pullukla derin olarak sürülmelidir. Tarlanın durumuna göre Kasım-Aralık aylarında ikinci kez sürülmelidir.

İlkbaharda ekimden önce tarlanın ot durumuna göre diskaro ve kaz ayağıyla işlenmesi gereklidir. Toprağın havalanması açısından bir süre beklenmeli, ardından tırmık çekilerek tarla düzenlenmelidir. Kabak yetiştirilme mevsimleri ve değerlendirilme şekilleri açısından diğer sebzelere kıyasla önemli ölçüde çeşitlilik gösteren bir yazlık sebzedir. Ülkemizde yazlık kabak üretimi son yıllarda örtü altı yetiştiriciliği ile kış ayları da dahil olmak üzere tüm yıl boyunca yapılmaktadır. Yıllık toplam kabak üretimimiz 400-500 bin ton civarındadır. Bu üretimin tahmini 400 bin tonunu yazlık kabak oluşturur. Üretilen kabaklar tüm yıl boyunca beslenmede kullanılır. Yazlık kabaklar farklı şekillerde yemeklik olarak, kışlık kabaklar ise çoğunlukla kış aylarında tatlı ve böreklik olarak değerlendirilir. Bunun yanı sıra büyük miktarda kabak çekirdeği üretimi yapılır. Kabak çekirdekleri çerez olarak yaygın bir şekilde kullanılır.

İnsan beslenmesinin yanı sıra, meyveleri ve çekirdekleri çok aranan ve hayvan yemi olarak da kullanılan bir sebzedir. Kabakların orijinleri hakkında çeşitli görüşler vardır. Bazı araştırmacılar kabak türlerinin anavatanının ABD, bazıları ise Asya olduğunu belirtmektedirler. Bu araştırmacılar Cucurbita pepo L. ve Cucurbita moschata Poir'in orijinini ABD, Cucurbita maxima Duch'in ise Asya orijinli olduğunu bildirmektedirler. Amerika orijinli kabakların yabani formlarına Florida ve Texas bölgelerinde rastlanmış, M.Ö. 2000-1500 yıllarından beri bu iki kabak türünün ABD'de yetiştirildiği ve kullanıldığı birçok araştırmacı tarafından belirtilmektedir.

Ülkemizde kabaklar yazlık, kışlık ve süs kabakları olarak gruplandırılmaktadır. Yazlık kabaklar arasında sakız, Girit, Su ve Asma kabağı bulunur. Kışlık kabaklar ise Bal, Kestane ve diğer iri kabaklardan oluşur. Süs kabakları ise dış ülkelerden getirilen Mis ve Parmak kabağı gibi çeşitlerdir. Bu sınıflandırmanın dışında kabaklar botanik özellikleri dikkate alınarak farklı şekillerde de sınıflandırılmaktadır.

Kabak ekilecek tarlaya güzde dekara 2-3 ton hesabıyla iyi kaliteli yanmış ahır gübresi düzgün bir şekilde serpilmelidir. Temel gübreleme ilkbaharda ekimden birkaç hafta önce 50 kg/da hesabıyla kompoze gübrelerden biri ile yapılmalıdır. Üst gübreleme ikinci çapadan önce 10 kg/da hesabıyla amonyum nitrat ya da üre gübrelerinden biri ile ocaklar çevresine serpme şeklinde uygulanmalıdır.

Kabak bitkisi soğuktan korkar, sıcaklık sıfırın altında 2-3 dereceye düştüğünde yaşamını hızla kaybeder. Kabak tohumlarının normal bir çimlenme gösterebilmesi için topraktaki ısının en az 11-12°C olması gereklidir. Bu nedenle tohumlar ilkbaharda don tehlikesi geçtikten sonra ekilmelidir.

Beyaz kabak hasadında bitkilerin tamamen kuruyup meyvelerin olgunlaşması beklenmelidir. Kabak meyvelerinin tamamen olgunlaştığı anlaşıldığında uzun süre tarlada bekletilmemeli, soğuklar başlamadan hasat edilerek ambarlara taşınmalıdır.